روزی که خمینی دختران دانش آموز رو بدون احراز هویت اعدام کرد و با اون فضاحت تو روزنامه‌هاش اعلام کرد، خشم و کینه حیوانی خودش رو نسبت به نسل جوون نشون داد.
پروین پوراقبالی زندانی سیاسی سالهای ۶۰ تا ۶۱ و ۶۵ تا ۷۰:
«زهره حاج میراسماعیلی، لیلا حاجیان، مهری درخشان‌نیا و رویا خسرویه شهدایی بودن که در ۱۶سالگی دستگیر شده بودن».
بعد از این‌که هزار هزار دانش آموزو کشتن، یکی از اعضای هیات مرگ به منتظری گفت کم سن و سالهارو اعدام نکردیم.
یکی از اعضای هیأت مرگ در دیدار با منتظری ـ ۲۴مرداد ۶۷:
«حدود بیست و چند نفر هم داریم که اینها وقتی آوردنشون زندان حدود ۱۶-۱۷ سالشون بوده و الآن ۲۳-۲۴ سالشونه، حدود ۴۰ و خورده‌ای از اینها که سه تا امضاء شده اجرا نکردیم».
خوب بود این جلاد می‌گفت کدوم دانش‌آموز رو اعدام نکردن. نمیگه، چون خوب میدونه به هیچکدوم رحم نکردن.
اصغر معینی زندانی سیاسی سالهای ۶۰ تا ۶۴ و ۶۶ تا ۷۱:
«احمد غلامی فقط ۱۳سالش بود که دستگیر شد اون رو به همراه برادرش علیرضا که دوست و یار همدیگر بودن در جریان قتل‌عام‌های ۶۷ اعدام کردن».
امیر عبداللهی:
هرکس پدیده مرگ را بشناسد، رفتنش آسان می‌شود.
ممکن است فردی فقط ۱۸سال عمر کند ولی تمام وجودش خیر و برکت برای خود و دیگران باشد.
(امیر عبداللهی همراه با برادرش در مرداد ۶۷ سربه‌دار شدند.)
اکبر صمدی زندانی سیاسی سالهای ۶۰ تا ۷۰:
«سهیل دانیالی، احمدعلی وهاب‌زاده، مسعود افتخاری اینها بچه‌هایی بودن که وقتی دستگیر شدن ۱۵سالشون بود و همشون در سال۶۷ اعدام شدن»
مصطفی‌پور محمدی عضو فعال هیأت مرگ تهران:
«هر کی تو خط دشمنه دشمنه، دشمنو باید چیکارش کرد؟ دشمنو باید باهاش جنگید ما هنوز تسویه حسابهامونو نکردیم متأسفانه به‌خاطر فضای روانی و جهالت یه عده یا حماقت یه عده متأسفانه حالا بدهکاریم؟ پاسخ باید بدیم؟».
عصبانیتش به‌خاطر اینه که یه چندتایی زنده موندن؟
انگار نه انگار ۳۰هزار زندانی دست بسته‌رو قتل‌عام کردن.
پس چرا یه سری این‌قدر تلاش می‌کنن بگن ۴-۳هزار بیشتر نبوده؟
