سالها بعد معلوم شد حتی شهرهای دورافتاده‌ای که فکر نمی‌کردیم زندان داشته باشه هم قتل‌عام کردن
رسول ابراهیمیان زندانی سیاسی سالهای ۶۱ تا ۷۸:
«رژیم رحم نمی‌کرد همه را می‌برد اعدام می‌کرد. خیلی از بچه‌ها بودن که ملی کشی [اضافه بر حکم] می‌کردن بهمن شاکری حتی به خانواده‌اش گفته بودن سند بیارید و بچه‌تون آزاده ببرید».
اصغر مهدیزاده زندانی سیاسی سالهای ۵۹ تا ۷۳:
«از بچه‌های رشت سؤال کردم گفتن که بچه‌های رشت هم به جز چند نفر همه اعدام شدن».
تو خیلی از شهرها هنوز معلوم نیست چه بلایی سر زندونیا آوردن. یکی از شاهدان زندان مشهد نوشته:
«جلالی رئیس زندان مشهد گفت همه تونو اعدام می‌کنیم بچه‌ها گفتن جواب خانواده‌ها و جوامع بین‌المللی‌رو چی میدین؟ گفت این حکم امامه اگر لازم باشه اونا رو هم با شما دار می‌زنیم.
روز بعد صدامون کردن. بعد از چند سؤال بردنمون تو یه پارکینگ. همه رو بردن بالای چارپایه‌ها طنابها رو انداختن گردنمون. یه نفر دوباره همون سؤالهارو پرسید. نوبت من شد. وقتی جواب منفی دادم با عصبانیت طنابو از گردنم درآورد و به مینی‌بوسی که چهارپایه‌ها رو بهش بسته بودند، گفت برو. مینی‌بوس حرکت کرد، همه چهارپایه‌ها کنار رفت. در حالی‌که پیکر بچه‌ها بالای دار تکون می‌خورد منو لابه‌لای اونا چرخوندن».
حسینعلی منتظری در دیدار با هیأت مرگ ـ ۲۴مرداد ۱۳۶۷:
«این را می‌دونید که اصفهان یک زن آبستن هم توش بوده، گفت در اصفهان یک زن آبستن هم اعدام کردن».
عباس ترابی زندانی سیاسی سالهای ۶۰ تا ۶۸:
«تقریباً کسی رو در زاهدان باقی نگذاشتن».
تو بعضی مناطق زندانیارو سلاخی کردن. شهرهای بی‌نام و نشانی که توش حمام خون راه افتاد!
مریم رجوی ـ سوم شهریور ۹۷:
«و حالا همان شهرهای بی‌نام و نشان میعادگاه قیامها هستند و همان شهرهای سرکوب شده، شهرهای شورشی شده‌اند».
