سقوط هلیکوپتر حامل رئیسی جلاد و شماری از همراهانش در کوههای آذربایجان مانند بمب در رژیم آخوندی منفجر شد و بهت و ماتم سراپای حکومت را فرا گرفت.
اگر چه رژیم بهشیوهٔ دجالانهٔ همیشگی خود تلاش میکرد ضرب این حادثه را با پخش اخبار ضد و نقیض بگیرد و انتشار خبر هلاکت قطعی رئیسی و عبداللهیان و سایر همراهانش را تا آنجا که میتواند بهتأخیر بیندازد؛ اما نشانهها حاکی از آن بود که کار تمام است و تلاشهای رژیم برای نمدمال کردن ماجرا فقط ترس و نگرانی خامنهای و دستگاه ضربه خورده رژیمش را به همه نشان میداد. دستگاه تبلیغاتی رژیم سرانجام اعتراف کرد: «همه سرنشینان بالگرد رئیسجمهور کشته شدهاند».
رئیسی در مقام رئیس قضاییه خامنهای مسئول کشتار ۱۵۰۰شهید قیام آبان و قبل و بعد از آن تا روز مرگش، شریک تمامی اعدامهای وحشیانه و شکنجههای قرونوسطایی در زندانهای خامنهای و بهویژه کشتار ۷۵۰ شهید قیام ۱۴۰۱ بود.
خامنهای پس از انتشار خبر سقوط هلیکوپتر در جمعی از عوامل رژیم گفت: ملت نگران نباشند، هیچ اختلالی در کار کشور پیش نمیآید.
این پیام نشانهٔ آن بود که خود او تا کجا از قطع بازوی اصلیاش نگران و هراسان شده است و هراس و وحشت چگونه ارکان نظامش را تکان داده است.
لطفا به اشتراک بگذارید: