می‌گویند ملتی که تاریخ نخواند، مجبور است آن را تکرار کند.
جنبش دادخواهی ـ مشعلی روشنگر در دستان ایرانیان
تصور کنید آنچه را که باید از گذشته بجوییم، بپوییم، بخوانیم و بدانیم تا چراغ آینده‌اش کنیم، نجوییم، نپوییم و ندانیم و از تاریکیِ گذشته به آغاز یا ادامهٔ آینده پای بگذاریم. از این روی، جنبش دادخواهی را باید چراغی و مشعلی در دستان تک‌تک ایرانیان دانست که به جنگ با زوایای تاریک تاریخ ۴۰سال گذشتهٔ ایران می‌روند.
جنبش دادخواهی ـ روح عاصی و مشترک قیام‌ها
بنابراین جنبش دادخواهی انرژی‌زایی، نیروافزایی و قدرت تغییر بخشیدن به هر شهروند ایرانی است. تک‌تک ما می‌توانیم به جنبش دادخواهی قدرت و توان بیشتر بدهیم و از آن قدرت و انرژی و خلاقیت و توان بیشتر بگیریم. تمام تاریخ ۴۰سال گذشته را که می‌بینیم و می‌خوانیم و به‌خصوص در پیرامون علت و اساس قیامهای این سالیان فکر می‌کنیم، درمی‌یابیم که جنبش دادخواهی، روح عصیان و شورش و قیام مردم علیه حاکمیت ولایت‌فقیه بوده است.
جنبش دادخواهی صدایی‌ست که از گذشته و اکنون به ما رسیده و ادامه دارد. تک‌تک ما می‌توانیم پژواک بلندتر این صدا بر فراز ایران‌زمین باشیم.
دادخواهی، گذشته‌ای که نمی‌گذرد
دادخواهی درباره حجم جنایت در این ۴۰سال، امری متعلق به گذشته نیست؛ دادخواهی درباره گذشته‌ای است که نمی‌گذرد. آینده حقیقیِ ایران را نسل‌هایی رقم می‌زنند که از گذشتهٔ ایران می‌آیند. نظام ولایت با سانسور ویژه و خاص‌الخاص و افسارگسیختهٔ دهه‌های ۶۰و ۷۰، تلاش کرده است تا این نسل‌ها شناخت واقعی و بایسته نسبت به رخدادها و به‌طور خاص دامنهٔ سرکوب و کشتار و قتل‌عام‌ها پیدا نکنند.
هر شهروند یک دادخواه
یکی از واقعیت‌های مسلم درباره دهه‌های ۶۰و ۷۰و ۸۰به‌طور عام و جریان قتل‌عام تابستان ۶۷به‌طور خاص این بوده و هست که نظام آخوندی ـ از خمینی تا خامنه‌ای ـ تمام تلاششان را کرده‌اند تا همهٔ این‌ها در تاریکی و ابهام و ناآگاهی نگه داشته شوند. نگه‌داشتن جنایت در تاریکی توسط حاکمیت ولایت فقیه، نسبت به تمام اقشار مردم ایران بوده است. از این روی باید گفت که هر شهروند ایرانی یک دادخواه است.
در شمارهٔ قبل دیدیم که جنایت و جنایت‌کاری، مبنای سرپا بودن و ادامهٔ عمر این نظام بوده است و
جنبش دادخواهی یک جریان ملی و میهنی به وسعت فلات ایران است.
همچنین دیدیم که این جنبش در هر کاشانه و خانه‌ای جریان دارد و نظام آخوندی هم اساساً به همین دلیل از گسترش جنبش دادخواهی در وحشت مدام به‌سر می‌برد؛ چرا که چنگاچنگ شدن جنبش دادخواهی با نظام آخوندی، بسان وسعت آینه‌ای در آسمان ایران است که این نظام به هر سو بگردد، خود را در آینه‌ای می‌بیند که وسعت و گستردگی جنایاتش را بازتاب میدهد. جنبش دادخواهی می‌خواهد میلیون‌ها پرتو از این آینه بر سراسر ایران بتاباند. تک‌تک ما یکی از این پرتوها هستیم که بخش تاریک تاریخ میهنمان را باید بشناسیم و بشناسانیم تا دیگر بار چنین جنایاتی تکرار نشوند. از این روی، جنبش دادخواهی می‌خواهد ایران را صحن دادگاه کسانی کند که ۴۰سال کارشان «کسب و کار مرگ» بوده است.
گسترش جنبش دادخواهی
یکی از هدف‌های جنبش دادخواهی، روشنگری و آگاهی‌بخشی در ایران و جهان درباره دهه‌های جنایت در ایران است. جنبش دادخواهی پرده گشایی از تیرگی‌ها و در تاریکی نگه‌داشتنهای جنایات دهه ۶۰و قتل‌عام ۶۷و سالیان بعد است.
این جنبش را باید در هرجا و به‌هر شیوه ممکن گسترش داد.جنبشی که قبل از چیز هدفش اعلام مجرمیت قطعی خامنه‌ای و سایر سران رژیم به جرم نسل‌کشی و جنایت علیه بشریت است.
همراه شو عزیز
جنبش دادخواهی یک جنبش منظم و مشترک است. بافت‌های نظمی‌ست به هم سرشته شده از ایران تا سراسر جهان. ما باید رشته‌های این نظم و اشتراک را به همه‌جا سرایت دهیم تا کاروانهای ملی و میهنی در سراسر جهان علیه کشتار و جنایتٍ تحت سلطهٔ آخوندیسم به هم بپیوندند. تردید نکنیم که مقصد نهایی این کاروان سپیده، سقوط محتوم ظلام نظام ولایت‌فقیه خواهد بود.
هر «شهروند به‌عنوان یک خبرنگار»
در سالیان گذشته فعالان، یاران و کوشندگان جنبش دادخواهی با به‌خطر انداختن جان و زندگی‌شان در ایران، اسامی شمار قابل توجهی از قتل‌عام‌شدگان، نشانی مزارها و نیز اطلاعات مربوط به اعضای هیأت‌های مرگ را در استانهای مختلف ایران جمع‌آوری کرده‌اند. اکنون که در دنیای ارتباطات به‌سر میبریم و هر شهروند یک خبرنگار است، این فعالیت‌ها را بسیار موفقیت‌آمیزتر نسبت به گذشته، می‌توان با تهیهٔ متن و تصویر انجام داد.
در پیشبرد جنبش دادخواهی هموطنان و یاران مقاومت در خارج ایران به‌دلیل خارج بودن از حاکمیت دیکتاتوری و امکانات وسیع کار سیاسی و روشنگرانه ضروری است که به‌دنبال تلاشهای ارزشمند گذشته، در ارتباط با پارلمانها، احزاب سیاسی، سازمانهای مدافع حقوق‌بشر، رهبران مذهبی و شخصیتهای سیاسی و اجتماعی و فرهنگی در کشورهای مختلف برای محاکمه بین‌المللی خامنه‌ای و سایر سران رژیم به‌جرم نسل‌کشی و جنایت علیه بشریت، نهایت تلاششان را بکار گیرند.
وجهی دیگر از فراخوان جنبش دادخواهی را در خارج از ایران می‌توان در تشکیل جلسات و تجمعات و کنفرانس‌هایی دید که در آنها ابعاد گسترده این جنایت را افشا میشود. این جلسات را باید به‌مثابه یک کارزار ملی تلقی نمود و از اهمیت اثرگذاری آنها نباید غافل بود. به این ثقل و اعتبار باید برای رقم زدن تعادل‌قوای سیاسی در بین دولتهای جهان و مجامع دست‌اندر کار، بسیار اهمیت بدهیم و برای تحقق آن کوشا باشیم.
«همراه شو عزیز
کاین درد مشترک
هرگز جدا جدا درمان نمی‌شود».
بیشتر بخوانید:
ادامه دارد...
